ons
Ds H. ten Thije

In gesprek met ds. Henrieke ten Thije

Op 2 juli 2023 werd Henrieke ten Thije bevestigd tot onze nieuwe dominee. Ter kennismaking staat hieronder een bewerking van het interview dat Joyce Rijken in augustus 2023 maakte voor S’amen (het kerkblad van de Protestantse Gemeente Breda) en een interview dat Foekje Oosterwegel met haar had in oktober 2014 voor kerkblad de Samenspraak van de Protestantse Gemeente Dongen-Rijen.

Henrieke is opgegroeid in het Twentse en toen nog overwegend katholieke Haaksbergen, in een gezin dat naar de Vrijzinnig Hervormde kerk ging. “Kerkgang heb ik nooit geassocieerd met dwang, omdat onze ouders mijn zus en mij daar helemaal vrij in lieten. Mijn vader was bankdirecteur, mijn moeder huisvrouw en beiden waren erg actief in het verenigingsleven en de kerk.” Als één van de weinigen van haar middelbare schoolklas vond ze de godsdienstlessen van een pater wel interessant. Toen ze zestien was besloot ze mee te wandelen met de Pax Christi Voettocht door Brabant, langzamerhand groeide haar interesse in theologie. “Ik wilde weten hoe het zat met Jezus die over het water liep en al die andere wonderen die Hij verrichtte. Waren ze echt gebeurd? En waarom gaan mensen naar de kerk? Wat beweegt hen?”

De dominee van Haaksbergen raadde haar aan om na haar VWO-eindexamen bij de UvA in Amsterdam te gaan kijken. Samen met haar vader ging ze naar de voorlichtingsdag. Ze vonden het nogal rommelig, met een groot geitenwollensokkengehalte. Op de theologische faculteit in Leiden werden ze welkom geheten in het Twents door de secretaresse die uit Oldenzaal kwam. De keuze viel daardoor op het keurige Leiden. “Ik koos voor missiologie en oecumenica als hoofdvak. In die tijd volgde ik een seminar bij de Wereldraad van Kerken in Genève. In zo’n wereldwijde organisatie word je ervan doordrongen dat het geloof wereldwijd vorm krijgt en dat de goede boodschap overal weerklank vindt. Ieder doet het op zijn manier. Of ik de Kerkelijke Opleiding wilde volgen, heb ik altijd open gehouden. Ik besloot ervoor te kiezen na een week op het seminarie met alleen vrouwelijke studenten. Doel hiervan was te ontdekken of je wel of geen predikant wilde worden. Ik ontmoette daar zoveel studentes met zoveel capaciteiten die het eigenlijk niet aandurfden om voor een gemeente te gaan en dus in een ziekenhuis of verpleeghuis wilden werken. En dat terwijl de meeste mannen zonder aarzeling kozen voor een gemeente. Natuurlijk konden die vrouwen dat ook…. Ik vond het zo jammer, dat de vrouwen het niet aandurfden en besloot het wel te doen.“ Inmiddels had ze de Zeeuw Mart Erik Flipse leren kennen. Hij studeerde Geschiedenis in Leiden, de studentenstad waar ze op 7 oktober 1994 ook trouwden in de Lokhorstkerk.

Toen ze klaar waren met hun studies en Henrieke een gemeente zocht, wilden ze een standplaats tussen Zeeland en Twente. Op 5 februari 1995 werd ze bevestigd in de Hervormde kerk in Chaam cum annexis. Een bijzondere plaats, omdat rondom Chaam veel campings gelegen zijn en dat leverde in de zomermaanden extra kerkgang op. Met de oecumenische commissie Kerk en Toerisme begeleidde Henrieke studenten HBO-theologie die kwamen werken in het campingpastoraat. Henrieke gaat nog altijd graag voor in de mooie Ledevaertkerk. Na acht jaar in Chaam en omstreken te hebben gewerkt verhuisde het gezin naar de Haagse Beemden in Breda. Henrieke werd geestelijk verzorger in verpleeghuis Aeneas waar zij ds. Jelle Loosman opvolgde. Zij begon haar werk bij Aeneas en Brabantpark, later kwamen daar ook de locaties iesbosch en de Hillen bij en werkte ze ook op locatie Lucia. In die 11 ½ jaar bij Thebe maakte ze dus de ene na de andere fusie mee. Op zaterdagavonden organiseerde ze oecumenische vieringen in de Tuinzaal van Aeneas. Uit die periode kent Henrieke al enkele mensen uit onze gemeente die indertijd als vrijwilliger meehielpen aan de vieringen in het verpleeghuis. In de kelder van Aeneas was het stiltecentrum gevestigd. Geen fijne plek, zo tussen fietsenkelder en opslag. Bij de verbouwing heeft Henrieke gestreden voor een betere locatie. Ze heeft daartoe hemel en aarde bewogen, ze heeft gevochten en gewonnen. Een mooi stiltecentrum kwam er op de begane grond. Maar het had haar wel veel kruim gekost. En de twijfel over haar werk en haar geloofsvertrouwen werd groot. Een pelgrimsreis naar Iona in 2010 samen met haar collega’s Janneke Nijboer en Ton van Prooijen bleek haar spiritualiteit weer aan te wakkeren. Deze reis behield haar voor Christus én de kerk, zo ervoer ze dat. In 2014 werd Henrieke gebeld door de Protestantse gemeente Dongen en Rijen: Wil je onze dominee worden? Je mag in Breda blijven wonen. Ze antwoordde: Ik weet het niet, maar ik wil wel weer eens oefenen met een sollicitatiegesprek. ‘Kom maar proeven’, was het antwoord. Het was een leuk gesprek en het bleek een gouden klik. Ze is er ruim 8 ½ jaar met veel plezier gemeentepredikant geweest. In die periode heeft ze ook de opleiding Contextueel Pastoraat afgerond, jaarlijks volgt ze bijscholingsdagen onder andere rondom contextueel pastoraat.

In november 2022 kwam een nieuwe uitdaging: De Protestantse Gemeente Prinsenbeek was al enige tijd vacant na het vertrek van ds. Evelyn Quaak-Kloet. enrieke wilde heel graag het kerkseizoen tot en met Pinksteren nog afmaken in Dongen-Rijen en nam op 11 juni afscheid in de Oude Kerk van Dongen. Drie weken later werd ze door Evelyn Quaak-Kloet bevestigd in Het Kruispunt tijdens een feestelijke dienst. Henrieke ziet uit naar de ontmoeting met jong en oud, naar feestelijke vieringen en activiteiten in en rond Het Kruispunt. Ook wil ze graag de oecumenische contacten met de Katholieke kerk warm houden. Kort nadat ze bij ons bevestigd werd kwam de Protestantse Gemeente van Breda bij haar met de vraag om - naast Prinsenbeek - tijdelijk één dag per week in het pastoraat van de Johanneskerk te komen werken. In Breda is momenteel alleen ds. Ton van Prooijen werkzaam, de ondersteuning van Henrieke zou dus zeer welkom zijn. En aangezien Henrieke wat meer vrije tijd gekregen had zag ze hiertoe wel kans. Ze werkt dus nu tweeënhalve dag per week in Prinsenbeek en een dag per week in Princenhage.

Henrieke omschrijft zichzelf als een verbindend iemand. Ze is snel enthousiast en weet anderen mee te krijgen. Pastoraat en liturgie zijn voor haar de speerpunten. En ze vindt het belangrijk dat de kerken verbinding leggen met de kerkelijke gemeenten in de omgeving, “omdat we elkaar zo nodig hebben”. Sinds een half jaar zit ze ook in de classicale werkgroep Kerk en Israël, dat de dialoog met de synagoge wil stimuleren. Daartoe organiseert de werkgroep jaarlijks een conferentie in Oostmalle in België. Met plezier volgt Henrieke regelmatig de leerhuizen onder bezielende leiding van Zvi Marx in Eindhoven. Haar generatiegenoten raakten ontkerkelijkt. Hoe komt het dat Henrieke wel kerkelijk gebleven is? “Het heeft te maken met mijn ‘lijntje naar boven’: In ontmoetingen met mensen, maar ook in teksten en muziek laat ik me raken. In de liturgie, in poëzie en kunst, in gesprekken vind ik troost, schoonheid, hoop, liefde, vertrouwen: al deze ervaringen tonen mij iets van God”. “Ik heb bewust gekozen voor de kerk, omdat ik me gedragen voel door de traditie van eeuwen. De inzet van gelovigen om de wereld mooier en rechtvaardiger te maken inspireert me, en ik blijf nog altijd verwonderd om wat God ons schenkt in de rijkdom van de Bijbelse verhalen.” Henrieke en Mart werden gezegend met twee mooie dochters. Ottilie (23) studeert Nederlands in Leiden en woont in Delft en Philippa (20) is net in Rotterdam begonnen met een opleiding HBO-Rechten en zij zal op den duur op zoek gaan naar een kamer in deze metropool. Mart werkt als schoolleider op het Vavo in Breda en Roosendaal. Je kunt Henrieke regelmatig wandelend in de polder van de Haagse Beemden tegenkomen met haar hond Truitje, een Hollandse Smous. Ze speelt een beetje piano (vooral als ze weer naar les moet), ze zingt graag mee met Perspectief (als de agenda dat toelaat), ze is al twintig jaar lid van de Soroptimist Club International, afdeling Breda. Ze heeft een vriendinnengroep in Breda, Frisse Kijk genaamd, met wie ze naar het theater gaat, en ze ziet haar oud-huisgenoten en haar dispuutsgenoten uit haar Leidse studententijd nog graag. En sinds kort probeert ze zelf kleding te maken, die ze ‘projecten’ noemt.

Wilt u contact opnemen met Henrieke klik dan hier